Οι λαμπάδες που έφτιαξα για τα δίδυμα βαφτιστηράκια μας και τη νονά μας. Τον Ιούνιο που μας πέρασε βαφτίσαμε. Με τον άντρα μου 2 δίδυμα κοριτσάκια. Φέτος λοιπόν που είναι το πρώτο Πάσχα που είμαστε και επίσημα νονοί, ήθελα οι πρώτες τους λαμπάδες να είναι από τα χεράκια μου. Η λαμπάδα αυτή είναι της Μαρίας. Την προσέξατε τη διαφορά? Δεν είναι ίδες. Το ένα λαγουδάκι γέρνει το αυτί του στη δεξιά μεριά και το άλλο στην αριστερή. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση.

Live, Love, Dream. Άλλη μια ανάρτηση-πρόκληση, αρκετά καθυστερημένη. Αλλά τι να κάνω που οι τελευταιες μέρες είναι γεμάτες όμορφα πράγματα; Μύξες, φλέματα, εμετούς, διάρροιες και ατελείωτα πλυντήρια; Το κάνατε εικόνα; Φρίκη! Στο θέμα μας όμως. Τρία πράγματα που θέλω να μάθω στα παιδιά μου.

Αν υποθέσουμε ότι η ημέρα που ανοίγουν τα σχολεία είναι η επίσημη μέρα λήξης του καλοκαιριού, τότε μας μένει ακριβώς ένας μήνας διακοπών ακόμη. Σε περίπτωση λοιπόν, που ξεμείνατε από ιδέες προς τροφοδοσία των δημιουργικών ανησυχιών των πιτσιρικιών, σήμερα έχω να σας προτείνω μερικές ιδέες που δοκιμάσαμε εμείς και μας άρεσαν πολύ. Ένα λευκό μπλουζάκι και η πλουσιοπάροχη συλλογή από σχέδια του ίντερνετ είναι τα συστατικά της επιτυχίας. Ράψιμο μιας κούκλας στο χέρι.

Για την γιορτή μου . Δύο μέρες μετά τα γενεθλιά μου γιορτάζω την γιορτή. Του άλλου μισού ονοματός μου. Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν. Και σήμερα τα γιορτάζω στην θάλασσα. Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας. Πέμπτη, 13 Αυγούστου 2015. Για τα γενεθλιά μου . Όμορφη η σημερινή μέρα γιατί σαν σήμερα έχω γεννηθεί. Εύχομαι στον εαυτό να τα εκατοστήσω. Και να είμαι ευτυχισμένη με την οικογενειά μου. Πέρσι για όσους μου ευχηθήκανε.

Πάντα ήμουν άτομο που έκανα παράλληλα πολλά πράγματα. Να το πω αγγλιστί multitasking person, ντε. Και το υπογλώσσιο είναι έτοιμο προς κατανάλωση. τελείωσε? Τσου Μετά αφού το έχεις γλυτώσει το εγκεφαλικό, σειρά έχει η δουλειά.

Κυριακή, 5 Ιουλίου 2015. Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω και από πού. Είναι όλα αχταρμάς στο μυαλό μου. Όσα μας συμβαίνουν όλες αυτές τις μέρες είναι κάτι το πρωτόγνωρο που δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε. Αποτέλεσμα ήταν την Παρασκευή το μεσημέρι να τσακωθώ με έναν στο τρένο και να βριστούμε. Να βρίσω ποιος εγώ! Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου.

Το πρώτο τεύχος είναι εδώ! Σας περιμένουμε να κάνετε like στη σελίδα μας στο facebook. Κυριακή, 16 Αυγούστου 2015. Η ελληνική κοινωνία και, κατά συνέπεια, η ελληνική οικογένεια βρίσκονται σε κατάσταση σοκ, έχοντας υποστεί ένα τραύμα που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν. Οι γονείς ανησυχούν τόσο για το μέλλον των παιδιών τους όσο και για την στάση που χρειάζεται να τηρήσουν απέναντί τους όσον αφορά στην κρίση.

Ο Β είναι στη έξω και γρατζουνάει τη κιθάρα του , αυτή που του έκανα δώρο όταν παντρευτήκαμε. Θυμάμαι, στο γαμήλιο ταξίδι μας να βγάζω άπειρες φωτογραφίες με αυτόν να παίζει ενώ εγώ τον χαζεύω γεμάτη ευτυχία. Ευτυχία για το μέλλον που απλωνόταν μπροστά μας. Μια παιχνιδιάρικη μελωδία που με έκανε να κουνάω ανέμελα το πόδι μου στο ρυθμό του. Τώρα δεν αναγνωρίζω τη μελωδία που ακούω.